Een groepsfoto, voor het te donker wordt
Na het eten: cultuur!
REFREIN:
DAT IS UIT ONS LEVEN GEGREPEN
JA, DAT IS UIT ONS LEVEN EEN GREEP
PAS NU HEBBEN WE DAT GOED BEGREPEN
O, WAT WAS ONZE KLAS TOEN TOCH LEEP!
MUZIEKLES GAF EEN ZEKERE MIJNHEER PONTEN
BIJ HET ZINGEN VAN CANONS VLOOG ALLES IN DE RONDTE
ORDE WAS HEEL VER TE ZOEKEN
DE KLAS LIET HEM ZIEN ALLE HOEKEN
GOOIDE NIET ALLEEN PROPJES, MAAR ZELFS NATTE KLONTEN!
DE PATERTJES WILDEN ONS MET GODSDIENST VERRIJKEN
MAAR DE KLAS GING DAARBIJ SOMS OVER LIJKEN
GOOIDE DE JONKIES VOOR DE LEEUWEN
VOORDAT HET STIL WAS DUURDE WEL EEUWEN
ZO KWAM HET DAT BIJ DE DEUR STOND TE HUILEN ARME PATER RIJCKEN
DE NEDERLANDSE JUF WAS NIET VAN STEEN
ZO GROOT, JE KON ER HAAST NIET OMHEEN
OOK BUITEN DE KLAS
LIET ZIJ ZIEN WIE ZIJ WAS
TOTDAT ZIJ TENSLOTTE MET 'N PATER VERDWEEN
WIJ HADDEN ZO'N LANGE LERAAR DIE GAF LATIJN
DIE VONDEN DE MEESTEN NIET ZO FIJN
MEISJES KWAMEN NIET MEER ZO VER
DOOR JOU KREEG IK ZELFS EEN HER
O, DE WIT, WAT JAMMER DAT JE ER VANAVOND NIET BIJ KAN ZIJN !
DE BUIK VOORUIT EN STEEDS TE KRAP IN ZIJN JAS
ZO STAPTE ONZE VRIEND DIRK DOOR DE KLAS
HISTEIMI, HISTEIS, HISTEISI
DAT GAAT NIET GOED ZO, MEISSIE
GA JIJ MAAR GAUW NAAR DE KOOKSCHOOL MET GEZWINDE PAS !
Wie van't Gooi naar het Fries Oldeberkoop Verhuist is een echte
Frisánthroop.
Hier vind je géén Willemslaan
Maar wel koeien en graan
En zelden een mooie verkeersknoop.
Na 40 jaar spijbelen van Vitus
Moet je weer denken wie Jan, Mien of Piet is.
Ja de jaren gaan vlug
En het geheugen loopt terug
Als de oorzaak maar geen overmaat aan wiet is!
Na jaren van verder bekwamen
Met studie, promotie en banen
Zijn we weer onder ons
Particulier of in 't fonds
Ja we zijn en we blijven Vitanen!
Louis' Beatrijs: actueel als nooit tevoren!
Na de ochtendwandeling is het goed toeven bij Bruno's hoeve
Bruno's nagalm
Oldeberkoop, zondagavond 16 oktober 2005
Vitanen,
in alle opzichten nagenietend van een geweldig weekend
vaststellen dat, zoals altijd, hoogwaardige gastronomie de dag erna zelfs nog aan smaak gewonnen heeft...of is dat omdat bij mij meestal praten én proeven elkaar verdringt...? bedenk ik, dat ik bij mijn telkens spontaan gedane aanzeggingen waarschijnlijk daardoor vergeten ben een paar dingen te zeggen; omdat er door de overigens prettige flexibele vertrekregeling ook geen duidelijk moment voor een slotwoord was, formuleer ik hierbij dus een nawoord, waarbij ik ook niemand onderbreek in welk gesprek dan ook.
Angela Lucassen had mij kort voor haar vertrek naar Birma nog gebeld en laten weten hoe jammer zij het vond er niet bij te kunnen zijn; ik had haar beloofd door te zullen geven aan jullie dat zij in de geest wel degelijk aanwezig was. Dank had ik willen uitspreken voor de boeketten en de bloeiende bolplant en enige flessen met geestrijke inhoud die ik in handen gedrukt kreeg. Ook zowaar twee boekwerken die in dit huis niet misstaan waren raak gekozen.
Als ik nu toch zo bezig ben, kan ik naadloos verder gaan - als niet-benoemde notulist - en nog enkele dingen vermelden: de verschillende bijdragen die mij alle bijblijven -de openingsrede van Theo van den Berg zette al direct "hoog in": de vragen riepen tot bezinning en leidden later in het weekend tot vele coming-outs, ook van de leraren.Bij het musische (= muziek+poëzie) hoogtepunt van de avond - door Louis bestegen - rees bij mij althans de vraag op tijdens al de verstilde momenten die hij wist te creëren: wie was die Beatrijs?
De try-out van Qrijns autobiografie was voor de aanwezige jury een nominatie waard. Het ongestudeerde declamatorium "uit het leven gegrepen" van Jos H. en het al wat soepeler lopende entertaining duo Wim M. en Jos L. toverde de ruimte om tot een café chantant. De meiden (dat beeld van alle vijf op de bank bij elkaar zittend alleen al!) bleken toch nog meer noten op hun zang te hebben dan alle mannen bij elkaar, kookschool of niet. De animerende aanwezigheid van drie leraren zal ook wel tot verhoogde prestaties gevoerd hebben.
Als het al zo was dat ik me aanvankelijk en bescheidenerwijs toch enigszins buitenstaander voelde bij de aanloop naar deze reünie, dit weekend gaf me het gevoel toch helemaal thuis te zijn in deze klas en er echt bij te horen. Maar wat zijn we met z'n allen toch een keurig opgevoed en beschaafd volkje: niet eerder heb ik beleefd dat er hier met zo'n grote groep mensen geen enkel glas gesneuveld is en er zelfs geen korreltje suiker gemorst is. Ik had dus ook geen aanleiding om ergens te gaan stofzuigen en kon me daardoor gewoon aan deze bespiegelingen zetten.
Afsluitend mag ik aan deze "notulen" misschien nog toevoegen - voor de afwezigen (die we gemist hebben, waarvan ik alleen Angela en Edna ken) - dat men er met grote meerderheid mee in kon stemmen als bij een volgende bijeenkomst iedereen een korte voordracht zou kunnen houden over wat hem/haar het meeste bezig houdt, in of buiten z'n vak; er waren wel direct al snode plannen om à la Het Lagerhuis de meer oeverloze sprekers dan met scanderend aftellen van het spreekgestoelte te jagen, dus helaas wederom geldt hier: wie z'n nek uitsteekt riskeert z'n hals.
Het huis was snel opgeruimd en in z'n normale doen, het staat nog wel bol van de energie die jullie aanwezigheid hier afgegeven heeft; ook ik kan daar een tijd op teren.
Nog een laatste woord: van dank namens ons allen aan de harde kern die het initiatief nam: Louis L. Hein C. Jos H. Jos L. Jos M. Suzanne Marleen (en Lex)!
Groet,
b r u n o
Terug naar deel I